贾谊论

作者:苏轼 朝代:宋代
贾谊论原文

  非才之难,所以自用者实难。惜乎!贾生,王者之佐,而不能自用其才也。

  夫君子之所取者远,则必有所待;所就者大,则必有所忍。古之贤人,皆负可致之才,而卒不能行其万一者,未必皆其时君之罪,或者其自取也。

  愚观贾生之论,如其所言,虽三代何以远过?得君如汉文,犹且以不用死。然则是天下无尧、舜,终不可有所为耶?仲尼圣人,历试于天下,苟非大无道之国,皆欲勉强扶持,庶几一日得行其道。将之荆,先之以冉有,申之以子夏。君子之欲得其君,如此其勤也。孟子去齐,三宿而后出昼,犹曰:“王其庶几召我。”君子之不忍弃其君,如此其厚也。公孙丑问曰:“夫子何为不豫?”孟子曰:“方今天下,舍我其谁哉?而吾何为不豫?”君子之爱其身,如此其至也。夫如此而不用,然后知天下果不足与有为,而可以无憾矣。若贾生者,非汉文之不能用生,生之不能用汉文也。

  夫绛侯亲握天子玺而授之文帝,灌婴连兵数十万,以决刘、吕之雌雄,又皆高帝之旧将,此其君臣相得之分,岂特父子骨肉手足哉?贾生,洛阳之少年。欲使其一朝之间,尽弃其旧而谋其新,亦已难矣。为贾生者,上得其君,下得其大臣,如绛、灌之属,优游浸渍而深交之,使天子不疑,大臣不忌,然后举天下而唯吾之所欲为,不过十年,可以得志。安有立谈之间,而遽为人“痛哭”哉!观其过湘为赋以吊屈原,纡郁愤闷,趯然有远举之志。其后以自伤哭泣,至于夭绝。是亦不善处穷者也。夫谋之一不见用,则安知终不复用也?不知默默以待其变,而自残至此。呜呼!贾生志大而量小,才有余而识不足也。

  古之人,有高世之才,必有遗俗之累。是故非聪明睿智不惑之主,则不能全其用。古今称苻坚得王猛于草茅之中,一朝尽斥去其旧臣,而与之谋。彼其匹夫略有天下之半,其以此哉!愚深悲生之志,故备论之。亦使人君得如贾生之臣,则知其有狷介之操,一不见用,则忧伤病沮,不能复振。而为贾生者,亦谨其所发哉!

贾谊论拼音解读

  fēi cái zhī nán ,suǒ yǐ zì yòng zhě shí nán 。xī hū !jiǎ shēng ,wáng zhě zhī zuǒ ,ér bú néng zì yòng qí cái yě 。

  fū jun1 zǐ zhī suǒ qǔ zhě yuǎn ,zé bì yǒu suǒ dài ;suǒ jiù zhě dà ,zé bì yǒu suǒ rěn 。gǔ zhī xián rén ,jiē fù kě zhì zhī cái ,ér zú bú néng háng qí wàn yī zhě ,wèi bì jiē qí shí jun1 zhī zuì ,huò zhě qí zì qǔ yě 。

  yú guān jiǎ shēng zhī lùn ,rú qí suǒ yán ,suī sān dài hé yǐ yuǎn guò ?dé jun1 rú hàn wén ,yóu qiě yǐ bú yòng sǐ 。rán zé shì tiān xià wú yáo 、shùn ,zhōng bú kě yǒu suǒ wéi yē ?zhòng ní shèng rén ,lì shì yú tiān xià ,gǒu fēi dà wú dào zhī guó ,jiē yù miǎn qiáng fú chí ,shù jǐ yī rì dé háng qí dào 。jiāng zhī jīng ,xiān zhī yǐ rǎn yǒu ,shēn zhī yǐ zǐ xià 。jun1 zǐ zhī yù dé qí jun1 ,rú cǐ qí qín yě 。mèng zǐ qù qí ,sān xiǔ ér hòu chū zhòu ,yóu yuē :“wáng qí shù jǐ zhào wǒ 。”jun1 zǐ zhī bú rěn qì qí jun1 ,rú cǐ qí hòu yě 。gōng sūn chǒu wèn yuē :“fū zǐ hé wéi bú yù ?”mèng zǐ yuē :“fāng jīn tiān xià ,shě wǒ qí shuí zāi ?ér wú hé wéi bú yù ?”jun1 zǐ zhī ài qí shēn ,rú cǐ qí zhì yě 。fū rú cǐ ér bú yòng ,rán hòu zhī tiān xià guǒ bú zú yǔ yǒu wéi ,ér kě yǐ wú hàn yǐ 。ruò jiǎ shēng zhě ,fēi hàn wén zhī bú néng yòng shēng ,shēng zhī bú néng yòng hàn wén yě 。

  fū jiàng hóu qīn wò tiān zǐ xǐ ér shòu zhī wén dì ,guàn yīng lián bīng shù shí wàn ,yǐ jué liú 、lǚ zhī cí xióng ,yòu jiē gāo dì zhī jiù jiāng ,cǐ qí jun1 chén xiàng dé zhī fèn ,qǐ tè fù zǐ gǔ ròu shǒu zú zāi ?jiǎ shēng ,luò yáng zhī shǎo nián 。yù shǐ qí yī cháo zhī jiān ,jìn qì qí jiù ér móu qí xīn ,yì yǐ nán yǐ 。wéi jiǎ shēng zhě ,shàng dé qí jun1 ,xià dé qí dà chén ,rú jiàng 、guàn zhī shǔ ,yōu yóu jìn zì ér shēn jiāo zhī ,shǐ tiān zǐ bú yí ,dà chén bú jì ,rán hòu jǔ tiān xià ér wéi wú zhī suǒ yù wéi ,bú guò shí nián ,kě yǐ dé zhì 。ān yǒu lì tán zhī jiān ,ér jù wéi rén “tòng kū ”zāi !guān qí guò xiāng wéi fù yǐ diào qū yuán ,yū yù fèn mèn ,yuè rán yǒu yuǎn jǔ zhī zhì 。qí hòu yǐ zì shāng kū qì ,zhì yú yāo jué 。shì yì bú shàn chù qióng zhě yě 。fū móu zhī yī bú jiàn yòng ,zé ān zhī zhōng bú fù yòng yě ?bú zhī mò mò yǐ dài qí biàn ,ér zì cán zhì cǐ 。wū hū !jiǎ shēng zhì dà ér liàng xiǎo ,cái yǒu yú ér shí bú zú yě 。

  gǔ zhī rén ,yǒu gāo shì zhī cái ,bì yǒu yí sú zhī lèi 。shì gù fēi cōng míng ruì zhì bú huò zhī zhǔ ,zé bú néng quán qí yòng 。gǔ jīn chēng fú jiān dé wáng měng yú cǎo máo zhī zhōng ,yī cháo jìn chì qù qí jiù chén ,ér yǔ zhī móu 。bǐ qí pǐ fū luè yǒu tiān xià zhī bàn ,qí yǐ cǐ zāi !yú shēn bēi shēng zhī zhì ,gù bèi lùn zhī 。yì shǐ rén jun1 dé rú jiǎ shēng zhī chén ,zé zhī qí yǒu juàn jiè zhī cāo ,yī bú jiàn yòng ,zé yōu shāng bìng jǔ ,bú néng fù zhèn 。ér wéi jiǎ shēng zhě ,yì jǐn qí suǒ fā zāi !


※提示:拼音为程序生成,因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

相关赏析

作者介绍

苏轼 苏轼 苏轼(1037─1101)宋代文学家、书画家。字子瞻,号东坡居士,世称苏东坡。眉州眉山(今属四川)人。出身于有文化教养的寒门地主家庭。祖父苏序是诗人,父苏洵长于策论,母程氏亲授以书。嘉祐二年(1057)参加礼部考试,中第二名。仁宗殿试时,与其弟苏辙同科进士及第。因母丧回蜀。嘉祐六年(1061)经欧阳修推荐,应中制科第三等,被任命为大理评事签书凤翔府判官。任期满后…详情

贾谊论原文,贾谊论翻译,贾谊论赏析,贾谊论阅读答案,出自苏轼的作品

版权声明:本文内容由网友上传(或整理自网络),原作者已无法考证,版权归原作者所有。翰林诗词网免费发布仅供学习参考,其观点不代表本站立场。

转载请注明:原文链接 | http://www.sybcw.cn//shi/62038.html

诗词类别

苏轼的诗词

古文典籍

热门名句

热门成语